Turystyka i Rekreacja

Chciałam zapytać czy ktoś ma notatki z tego przedmiotu i ewentualnie kiedy jest ta zerówka z tego o której godzinie itp?

zerówka jest od 8 do10 to znaczy że w tych godzinach możemy przyjechać i zaliczać dodatkowo informuje że wchodzimy po parę osób bo sala mała i pierwszeństwo mają dzienni.

a ma ktos jakies notatki z tego??

No i spoko:D

WYPOCZYNEK BIERNY
Wypoczynek bierny polega na ograniczeniu do minimum aktywności umysłowej i mięśniowej. Najczęściej ogranicza się on do ułożenia ciała w wygodnej pozycji spoczynkowej i pozostaniu w niej drzemiąc lub śpiąc. Najbardziej efektywną formą wypoczynku biernego jest sen.
Różne sytuacje życiowe, w tym również związane z działalnością sportową, np. dojazdy na zawody sportowe, stany przedstartowe o typie nadmiernego pobudzenia nerwowego, mogą wymienioną liczbę godzin wyraźnie zmniejszyć. Wpływa to na ogół niekorzystnie na wskaźniki sprawności psychomotorycznej i może mieć ujemny wpływ na wyniki sportowe, zwłaszcza gdy bezsenność trwa dłużej np. ponad jedną dobę

SEN
Stan ten możemy określić jako pewnego rodzaju
proces hamowania funkcji kory mózgu, zabezpieczający przed nadmiernym obciążeniem entralnego układu nerwowego. Sen jest zjawiskiem fizjologicznym nieodzownym dla zachowania zdrowia, jego ograniczenie powoduje przeciążenie ośrodków kontrolnych prowadząc do zaburzeń ostrzegania, urojeń, niepokoju, obniża się zdolność do pracy fizycznej i umysłowej.
Sen składa się z dwóch podstawowych faz NREM i REM, występujących naprzemiennie, trwających I około 60-90 minut (Ganong 1994). Dla procesów wypoczynkowych największe znaczenie ma faza | REM, podczas której występuje wyraźne obniżenie napięcia mięśni szkieletowych. W tym czasie następuje konsolidacja pamięci i procesów poznawczych.
Wypoczynek czynny
|Polega na prowadzeniu zajęć ruchowych, łubianych, przyjemnych najlepiej przeciwstawnych w swoim charakterze do wykonywanej uprzednio pracy, połączony najczęściej ze zmianą środowiska. Powszechną formą czynnego wypoczynku jest rekreacja ruchowa, tj. aktywność fizyczna podejmowana w czasie wolnym, dla relaksu i przyjemności. Cechą charakterystyczną dla rekreacji jest swoboda wyboru i uczestnictwa w tego typu zajęciach.
Czynny wypoczynek w formie rekreacji ruchowej ma również swoje miejsce we współczesnych systemach odnowy biologicznej sportowca, jako tzw trening regeneracyjny , który jest integralną częścią jednostki treningowej. Aktywny wypoczynek o niskiej intensywności sprzyja usuwaniu kwasu mlekowego nagromadzonego po uprzednio wykonanym wysiłku.
ZNACZENIE WYPOCZYNKU CZYNNEGO
Poza najbardziej widocznym wpływem wypoczynku czynnego na czynnościowe możliwości układu krążenia i oddychania przyjmuje się m.in., że przyspieszenie procesów regeneracji sił polega na pobudzającym wpływie dodatkowej działalności pracy mięśni, które w poprzedzającej tę działalność pracy fizycznej udziału nie brały (tzw. fenonen Seczenova). Wzmożenie procesu regeneracji sił na drodze czynnego wypoczynku dotyczy nie tylko aktywności fizycznej. Opisane zjawisko występuje w każdym rodzaju pracy, również umysłowej.
ZMECZENIIE JAKO OBJAW
Powszechnie występujący w działalności człowieka, w dużej mierze zależy od tolerancji zaburzeń homeostazy, spowodowanych nagromadzeniem ale w płynach ustrojowych metabolitów powstających w maniach podczas Intensywnego wysiłku, zwłaszcza wzrostu stężenia Jonów wodorowych, będących odpowiedzialnymi za kwasice metaboliczna. Tolerancje wymienionych zaburzeń zwiększa trening.    
Inną przyczyną wywołaną pracą fizyczną jest wyczerpywanie się zasobów energetycznych     organizmu, których  ilość w organizmie  jest  ograniczona  (np. glikogenu około 400 g). Proces  zaopatrzenia  miesni  w  substraty energetyczne  podczas  pracy jest  złożony. Podczas wysiłku fizycznegoenergia dla miesnia uzyskiwana jest glównie  w wyniku  metabolizmu  węglowodanów i  wolnych  kwasów  tłuszczowych.

ZMIANY POD WPŁYWEM WYSIŁKU FIZYCZNEGO
Długotrwały wysiłek fizyczny prowadzący do zmęczenia powoduje: wyczerpanie glikogenu mięśniowego, odwodnienie i zmiany jonowe w komórkach mięśniowych, zmiany rozmieszczenia krwi, wzrost częstości skurczów serca, wzrost wentylacji płuc (duszność wysiłkowa), wzrost temperatury wewnętrznej ciała, wydzielanie potu, zmiany regulacji funkcji ustroju
(wg Kozłowskiego)

ZASOBY ENERGETYCZNE    
Podstawową rolę w aktywizacji i regulacji procesów odtwarzania zasobów energetycznych organizmu posiadać będzie właściwe, zarówno pod względem ilościowym, jak i jakościowym, żywienie, które jest podstawą dla mobilizacji i odtwarzania energii dla różnych rodzajów pracy. Dla całokształtu działalności sportowo-rekreacyjnej ważną rolę odgrywać będzie także stan koordynacji i reaktywności ruchowej układu
mięśniowego.

ODNOWA BIOLOGICZNA JAKO SZTUKA
Można powiedzieć, że z punktu widzenia naukowego, aktywnie funkcjonująca odnowa biologiczna jest bardziej swoistym rodzajem "sztuki" niż dziedziną naukową. Dotyczy bowiem różnych dziedzin: teorii treningu sportowego, zasad racjonalnego żywienia, chronobiologii i szeregu dziedzin medycyny w tym także rehabilitacji.
ZMECZENIE
Zmęczenie jest to czasowa niezdolność do wykonywania określonej pracy fizycznej lub umysłowej. W wyniku zmęczenia pogarsza się sprawność wykonywania czynności, maleje skuteczność działania, zwiększa się ilość błędów (Barszowski,2000).

Traktowane jest jako produkt pracy, fizjologiczny odruch ochronny, jest nieodłącznym przejawem każdej czynności i aktywności. Towarzyszy różnym [formom działalności człowieka ograniczając nieraz  znacznie jego wydolność fizyczną, psychiczną, [metaboliczną itd. Występuje w czasie wykonywania pracy zawodowej - fizycznej lub umysłowej. Chroni organizm przed nadmiernym zużyciem zasobów energetycznych, daje znać o potrzebie odpoczynku

ZMĘCZENIE
Zmęczeniejest stanem ustroju
charakteryzującym sie obniżoną zdolnością do
wykonania określonej pracy. Stan ten jest niezbędny dla podniesienia na wyższy poziom zdolności wysiłkowej, może jednak być również czynnikiem zaburzającym przebieg adaptacji. Działania wspomagające trening będą pogłębiały zmiany zmęczeniowe, natomiast działania wspomagające wypoczynek będą usprawniały ich usuwanie.
ZMECZENIE
Jest to kompleksowy proces odwracalnych zmian
czynnościowych, które wystąpiły podczas pracy i w wyniku jej wykonywania, powodując okresowe zmniejszenie zdolności wysiłkowej. Znaczenie zmęczenia jest ogólnobiologiczne i ma na celu zachowanie sprawności i życia jednostki przez niedopuszczenie do nadmiernej aktywności fizycznej, która grozić może zaburzeniem homeostazy ustroju a nawet jego śmiercią.

Rola witamin i mikroelementów w wysiłku sportowym
Na podstawie dostępnych danych z literatury, dawki witaminowe dla sportowców z grupy wytrzymałościowej winny kształtować się śrenioL
Witamina c – 300 mg /dzień
Witamina B1 – 7 mg/ dzień
Witamina B2 – 3mg/ dzień
Witamina B15 – 300 mg /dzień
Witamina A – 5 mg/ dzień

Witamina BI. Posiada właściwości tonizujące, wpływa na skrócenie czasu " odnowy, zmniejsza lub znosi napięcie mięśniowe. Wpływa na spalanie cukrowców przeciwdziałając zatrzymywaniu się kwasu mlekowego w czasie pracy mięśniowej.
Witamina B2. Wpływa na intensywność oddychania tkankowego oraz na koordynację ruchową . Wpływa szczególnie korzystnie podczas wysiłków wytrzymałościowych.
Witamina B15. Skraca znacznie okres  odnowy po pracy mięśniowej, wpływa na stężenie glikogenu i fosfokreatyny w mięśniach oraz na obniżenie kwasu mlekowego i pirogronowego we krwi.

Krioterapia ogólnoustrojowa – to fizjologiczne odruchy organizmu na skrajnie niskie temperatury ( poniżej -100 C ) które dają efekty lecznicze. Osoby poddające się zabiegowi krioterapii wchodzą na 2-3 minuty do kriosauny o temperaturze -160stopni C,
Wskazane są natryski poranne: chłodne lub ciepło -zimne, zakończone energicznym pocieraniem ciała, a także natryski ciepło chłodno - ciepłe bezpośrednio po treningach w których przeważają ćwiczenia siłowe lub chłodno - ciepło - chłodne po dużych przegrzaniach wysiłkowych. Natryski zimne i chłodne wykonuje się w czasie do 1 minuty, a ciepłe 2 - 5 min. Mogą też być natryski o zmiennej temperaturze np.30 sek. natrysk gorący i 2 5 sek. zimny, zmienianie 5 6 razy podczas jednego zabiegu.

BALNEOLOGIA To samodzielna dziedzina wiedzy medycznej wykorzystująca do leczenia, profilaktyki.
rehabilitacji i częściowo diagnostyki naturalne surowce lecznicze tj. wody mineralne, gazy lecznicze, peloidy i walory klimatyczne. Droga rozwoju i ewolucji balneologii jest bardzo długa, począwszy od wiedzy czysto doświadczalnej, empirycznej, wykorzystywanej najczęściej przez nie lekarzy, poprzez stosowanie wybranych i sprawdzonych w praktyce metod fizykalnych wspomagających medycynę kliniczną, aż do stworzenia odrębnej dziedziny medycznej ^ opartej na naukowych podstawach.

Początkowo balneologia NOSIŁA RÓŻNE NAZWY:
-przyrodolecznictwo
- medycyna fizykalna
-medycyna uzdrowiskowa
–fizjoterapia

Ze starożytnej Grecji wywodził się również Hipokrates (żył ok. 460-377 r. przed naszą erą), był to znakomity lekarz o wszechstronnych zainteresowaniach i szerokiej wiedzy medycznej, dzięki czemu uzyskał imię "ojca medycyny"
Hipokrates znany jest przede wszystkim z "przysięgi lekarskiej” mówiącej o obowiązkach, powołaniu i etyce lekarskiej oraz ze sławnej zasady medycznej "primum non nocere" - "przede wszystkim nie szkodzić", jest to maksymy ważna do dziś mimo upływu blisko 2500 lat

ŚREDNIOWIECZE:
O W średniowieczu nastąpił ogólny upadek kultury i nauki, a tym samym i medyc o w okresie wczesnego średniowiecza medycyna była prawie zarzucona. ] ideologia wczesnego chrześcijaństwa uznawała, że choroba była karą boską zesłaną za grzechy i wymagała nie lecz modlow i egzorcyzmów o Zaczęło się to zmieniać na przełomie XII i XIII wieku, gdy powstały w Europie pierwsze uniwersytety, przy których utworzono wydziały lekarskie

Balneologia jest głównym działem stosowanym w medycynie uzdrowiskowej
Wykorzystuje:
- naturalne tworzywa lecznicze, w skład których wchodza wody mineralne , gazy i peliody,
-naturalne czynniki przyrodnicze : klimat, krajobraz, szata roślinna,
- różne formy pracy mięśniowej
- czynniki fizyczne jak : światło, dźwięk, pole elektromagnetyczne i inne

W polskich uzdrowiskach stosuje się:
- balneoterapię i peloidoterapię
-klimatoterapię
- hydroterapie
- termoterapię
-kinezyterapię
- fizykoterapię (elektroterapia, ultrasonoterapia, termo i kroiterapia)
- dieta
- edukacja zdrowotna
Metody stosowane w Nałęczowie to:
--balneoterapia,
-kl¡matoterapia,
-kinezyterapia


Fizykoterapia
- Diadynamik
- Interferencja
- Diadermia KF
- Ultradźwięki
- Laser
- Jonoforeza
- Galwanizacja

Hydroterapia
- Hydromasaż
- Masaż podwodny
- Masaż wirowy
- Natryski

Filozofia SPA nawiązuje do kultury podróżowania do kurortów, w których dzięki znanym od dawna niezwykłym właściwościom wód można odzyskać siły witalne, równowagę i spokój ducha.

Odnowę biologiczną należy rozumieć jako proces powrotu wydolności wysiłkowej do poziomu wyjściowego po dużych obciążeniach fizycznych i psychicznych za pomocą środków i warunków środowiskowych czynnie wspomagających i przyspieszających proces regeneracji sił ustroju.

Prekursorem był ksiądz
Lecznicze działanie wody znano już w starożytnej Grecji. Kuracje wodne na wiele schorzeń zalecał już Hipokrates, prekursor współczesnej medycyny, ale podwaliny obecnej balneologii stworzył Sebastian Kneipp (1821-1897), słynny niemiecki ksiądz i lekarz, który w młodości był lichego zdrowia. Podczas studiów teologicznych w Monachium natknął się na książkę "Rozprawa o leczniczym wpływie świeżej wody na organizm człowieka" i postanowił skorzystać ze wskazówek autora, dr. Johanna Hahna.

Geneza Idei kąpieli wodnych.
■ Zaczął więc odbywać zimowe kąpiele w Dunaju, które pomogły mu przezwyciężyć nabytą w dzieciństwie chorobę płuc. W 1886 roku, będąc już w parafii w Woerishofen, w której pracował do końca życia, Kneipp wydał pierwszą książkę "Moja kuracja wodna". Publikacja zdobyła światowy rozgłos i została przetłumaczona na dziesięć języków. Dwa lata później ksiądz zaczął budowę pierwszego domu kąpielowego dla stosowania kuracji według swych metod. W 1889 roku wydał drugą książkę "Tak macie żyć", w której zalecał tryb życia zgodny z naturą.

Historia wodolecznictwa
■ Wkrótce posypały się kolejne publikacje, Woerishofen stało się znanym kurortem, a wykłady z hydroterapii wprowadzono do obowiązkowych zajęć na monachijskim uniwersytecie. W 1893 roku kuracji Kneippa poddał się sam papież Leon XII. Efekty były tak wspaniałe, że zaliczył księdza do grona swych zaufanych, nadając mu tytuł monsignore. Cztery lata później powstało Międzynarodowe Towarzystwo Lekarskie im. Kneippa, które przekształciło się w Międzynarodowy Związek Lekarzy Fizykoterapeutów im. Kneippa. Istnieje do dziś i zrzesza organizacje z 27 krajów świata.

Woda na przeziębienie
■ Leczenie zimną wodą poprawia sprawność fizyczną i odporność organizmu, hamuje też proces starzenia. Wodolecznictwo może być stosowane w wielu chorobach i dolegliwościach, jak miażdżyca, choroby serca czy niedokrwienie.


ZMĘCZENIE - Jest to kompleksowy proces odwracalnych  zmian czynnoscicwych, ktore wystgprty podczas pr / w wyniku jej wykonywama. powodujqc okresowe zmniejszenie  zdolnosci wysiłkowej. Znaczenie zmeczenia jest ogólno biologiczne i ma na celu zachowanie sprawnosci i zycia jednostki przez niedopuszczenie do nadmiemej aktywnosci fizyeznej, ktora grozic moze zaburzeniem homeostazy ustrqju a nawetjego sm lerdQ.
Kryteria klasyfikacji rodzajów zmęczenia :
Psychologia defiujqc zmęczenie widzi związek ze stanem   stresu.  monotonii, emocji  czy  też motywacji.
- Fizjologia łączy zmęczenie z energetyką wysiłku fizycznego oraz koordynacją i integracją funkcji narządow i układów uczestniczacych w pokrywaniu zapotrzebowania wysiikowego.-Socjologia upatruje w powstawaniu uczucia  zmęczenia wpływu bytowania, organizacji pracy.

KLASYFIKACJA ZMECZENIA
Zmęczenie lokalne (obwodowe), występujące wtedy,gdy procent zmobilizowanych mięśni nie przekracza 30% ogolnej masy mięsniowej (np praca jednej kończyny). Natomiast zaangazowanie wysiłkowe powyzej 30% uktadu ruchu wywołuje na ogół zmęczenie ogolne. Wyraża sie ono już w szeregu ogólnoustrojowych odczynach funkcjonalnych i biochemicznych

OSTRE ZMECZENIE LOKALNE
Narasta utrata zdolnosci roboczej szczegolnie intensywnie pracujqcego odcinka narzadu ruchu. Powód to zmniejszenie potencjału energetycznego i nagromadzenie sie kwaśnych produktów przemianymaterii. Występuje uczuciem osłabienia sztywności i bólu w czasie wykonywania ruchów. Obiawy mogą utrzymywać się po zaprzstaniu pracy przez kilkanaście godzin , a nawet dni. Zachwiana homeostaza w połączeniu z niedostatecznym ukrwieniem tkanek prowadzić może do powstania odczynu zapalnego tzw. Zmęczeniowego zapalenia mięśni. W tym przypadku – mimo wypoczynku- nasila się bolesność , napięcie i obrzęk tkanek co wyraźnie utrudnia wykonywanie ruchów. Stan ten wymaga leczenia.


PRZEWLEKŁE ZMĘCZENIE LOKALNE
Wystepuje zwłaszcza w sportach cechujących się niezmienną i jednokierunkową strukturą aktywności ruchowej danego odcinka ciała tj. np. łucznikow, Strzelców, tenisistów itp. Zmęczenie to stopniowo ogranicza precyzję, koordynację i szybkość i wytrzymałość ruchową. Mimo ogólnej, wysokiej wydolnosci dojść może do nadmiemego obciązenia , i zachwiania czynnościowej równowagi określonych części narządu ruchu. Przewlekłe stany zmęczeniowe zmniejszają biologiczną odporność tkankową i  usposabiają do powstawania nieodwracalnych zmian strukturalnych

OSTRE ZMĘCZENIE OGOLNE
Wystepuje po jednorazowych, bardzo intensywnych wysiłkach. Subiektywnie, zmęczenie to odczuwane jest w postaci dusznosci, bólow  mięsni, nudnosci, zawrotów głowy. zniechęcenia i otepienia. Dłuższe, intensywne wysiłki doprowadzić mogą ponadto do wystapienia zaburzeń orientacji w czasie i przestrzeni, zamroczenia , i omamow. Obiektywnie, przejawia się obnizeniem  zdolnosci do pracy, koordynacji i precyzji ruchów,  zmniejszoną szybkoscią reagowania na bodzce’  zewnętrzne, wzrostem wewnetrznei ciepłoty ciała, obfitym poceniem się, zrostem ciepłoty ciała, bardzo znacznym przyspieszeniem częstości skurczów serca i oddechów.

WYCZERPANIE
    Skrajne przypadki ostrego zmęczenia ogolnego kiedy ulega przekroczeniu granicy maksymalnej indywiduainej wydolnosci fizycznej dochodzi do stanu tzw.'załamania fizycznego", okresla si$ę rowniez mianem wyczerpania. Podczas gdy objawy zmęczenia ostrego z zasady cofaja si$ę najpozniej po 24 godzinach, to procesy powrotu sił po przebyciu stanu wyczerpania wymagają co najmmej 3 do 7 dni i przewaznie interwencji lekarskiej.

PRZEWLEKLEZMZCZENIE Ogólne
(PRZEMĘCZENIE)
Powstaje w wyniku niedostatecznej restytucji po y, przystosowaniu zbyt krótkich przerw wypoczynkowych. Zatem przyczyną są kumulujące sie w czasie pojedyncze "odczyny zmęczeniowe". Stanowi także groźną  dla organizmu formę zmęczenia Powoduje ono długotrwałe zmniejszenie zdolności do pracy. zwiększenie podatności wypadkowej ,zwichnięcie równowagi emocjonalnej "gotowość konfliktowa”, zmniejszenie wydajności pracy itd.

PRZETRENOWANIE
Przemęczenie przewlekle o swoiscie nasilonych objawach, którego przyczyną nie są jedynie
niewłasciwe stosunki pomiędzy pracą a wypoczynkiem prowadzące do rozprzężenia wielu funkcji układu neurowegetatywnego, określa się w sporcie mianem przetrenowania. Najczęstszą przyczyną tego stanu jest wadliwa „receptura” treningu.


Znużenie - To subiektywne odczucie powstajace w  świadomości i niekoniecznie towarzyszace, a tym bardziej niekoniecznie odpowiadajace pod wzgledem swej intensvwnosci nasileniu zmęczenia fizycznego. Występuje pomiędzy zmęczeniem a znużeniem wzajemne powiązania co przemawia za koniecznością rozpatrywania zmęczenia i znużenia oraz ich badania jako stanów nie zawsze ale często występujących razem i powodujących wspólne następstwa w organizmie człowieka

RODZAJE ZMECZENIA
W psychologii do najczesciej wymienianych należy zmęczenie umysłowe, zmęczenie  subiektywne
(poczucie zmęczenia). U podłoża zmęczenia umysłowego leżą zmiany fizjologiczne w układzie
nerwowym. Zmęczenie to może przyjmować charakter ostry lub przewlekły.
Subiektywnie zmęczenie odbierane jest jako uczucie ociężałości i niechęci do kontynuowania pracy, drażliwość , apatia itd. Objawy obiektywne to upośledzenie czucia i percepcji (np. zaburzenia ostrości widzenia , spowolnienia reakcji czuciowo – ruchowych , zakłócenia koordynacji ruchów i zakłócenia uwagi).

MONOTONIA
Jest to cecha środowiska lub sytuacji, właściwości, czynności oraz stan psychofizjologiczny, który charakteryzuje człowieka narażonego na działania monotonnego otoczenia albo monotonnych czynności.
Monotonia środowiska* charakteryzuje się niezmiennymi jednorodnymi, nieurozmaiconymi warunkami otoczenia, nieskomplikowanymi sytuacjami związanymi  powtarzaniem się zdarzeń tub sytuacji które nie  zapewniają dostatecznego dopływu bodźców informujących do ośrodkowego układu nerowego lub dostarczają bodźce o jednakowym charakterze i natężeniu.

OBJAWY MONOTONII I ZMĘCZENIA PSYCHICZNEGO
Zmęczenie
1) poczucie zmęczenia,
2) wzrost napięcia
psychicznego,
3) wzmożenie zużycia energii
4) fazowy  przebieg stanu
5)Wzmożone zużycie tlenu, wzrost      częstości tętna (HR) i cisnienia tętniczego krwi
Monotonia:
Senność, otępienie
Obniżenie napięcie psychiczngo
Zmniejszenie zużycia energii
Falowy przebieg stanu
Obniżenie zużycia tlenu
Zmniejszenie tętna (HR) i ciśnienia tętniczego krwi

Przedłużone efekty treningowe
Efekty treningowe przedłużone są odpowiedzią mechanizmów adaptacyjnych na obciążenia zrealizowane w kolejnych mikrocyklach. W przypadku nieodpowiedniego doboru wielkości obciążeń treningowych czy złej struktury obciążeń w mikrocyklu, niekorzystnym efektem zrealizowanego w tym okresie treningu może być przemęczenie. W rocznym cyklu treningowym niejednokrotnie celowo doprowadza się do wystąpienia przemęczenia, żeby  po okresie obciążeń o charakterze regeneracyjnym uzyskać wyższy poziom adaptacji. Postepowame takie umożliwia osiągnięcie maksymalnego poziomu sportowego w najważniejszych  zawodach sezonu
‘


Prosze bardzo .Dla oso ktore jeszcze nie pisaly egzmainu

a jakies zalicznie z cwiczen to bedzie?

i ja ;/